Oma's Thee

21 juli 2016

Die zilveren zak stond al 2 dagen op het aanrecht. Rooibos bosvruchten. De gelabelde kraftzakjes ernaast. Iets hield me tegen om de zakjes te vullen met de thee. En in mijn achterhoofd wist ik ook wel wat. Maar ik moet toch die bestelling klaarmaken voor morgen. Ik pak de wegschaal en een schepje en begin de zak open te knippen. Langzaam word ik bevangen door de geur. Die hele zoete geur van bosvruchten en rooibos. Ik voel een brok in mijn keel.

Geregeld moest ik deze ene, speciale thee meenemen voor mijn moeder. Dit was haar lievelingsthee met nog een extra schepje suiker erin. 82 Jaar was ze. Ienimini werd ze genoemd omdat ze zo klein was. Terwijl ik dit schrijf vormt mijn mond een glimlach.

Als ik het over ‘Oma’s thee’ had, wist iedereen wel welke thee bedoelt werd.

Terwijl ik de zakjes afsluit moet ik slikken en besef ik dat ik ‘Oma’s thee’ niet meer mee hoef te brengen.

Rooibos bosvruchten blijft voor mij Oma’s Thee….